Η φτώχεια της επιλογής δεν είναι καθόλου καλή.

Δεν νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που είναι ευχαριστημένοι με την κατάσταση που επικρατεί στο πολιτικό προσωπικό.

Εννοώ ότι υπάρχει καταραμένη φτώχεια προσωπικοτήτων εδώ και λίγα χρόνια, προσωπικοτήτων που τουλάχιστον να μας προβλημάτιζαν για τον ποιόν θα επιλέξουμε, αυτόν ή τον άλλον. Κυρίως σαν ισχυρές προσωπικότητες και που δεν κοροϊδεύουν τους πολίτες για την κλοπή των ψήφων τους.

Δυστυχώς υπάρχει μόνο μια προσωπικότητα που έχει προσόντα να τραβήξει όχι μόνο το ενδιαφέρον, αλλά κυρίως την εμπιστοσύνη.

Ευτυχώς που υπάρχει και αυτός που έχει αποδείξει τα χρόνια της διακυβέρνησης του, να είναι σοβαρός και να του το αναγνωρίζουν εσωτερικά και στο εξωτερικό. Κάτι που ανεβάζει την χώρα μας όχι μόνο στους πολιτικούς άλλων χωρών και στις κοινωνίες του. Το διαπιστώνω όταν κάπου-κάπου είτε κάνω τον διαδικτυακό μου περίπατο σε ΜΜΕ άλλων χωρών, κυρίως όταν επικοινωνώ και με παλιούς ξένους γνωστούς και φίλους.

Αυτό ναι μεν με παρηγορεί και με κάνει να χαίρομαι σαν Έλληνας, αλλά με στενοχωρεί η έλλειψη άλλων άξιων πολιτικών προσωπικοτήτων, εννοώ με αυτό, πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων. Και πάλι κρίμα, πολύ κρίμα, γιατί αν υπήρχε σοβαρός ανταγωνισμός θα ήταν πολύ καλύτερα όχι μόνο για την πολιτική ζωή στην χώρα μας, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.

Μέσα στα προσόντα μιας πολιτικής προσωπικότητας τοποθετώ στα πρώτα, την διαλεκτική του ικανότητα με σοβαρότητα, ειλικρίνεια και πρωταρχικά όχι με λόγους μίσους, φανατισμού και διχασμού. Κάτι που εντοπίζω στους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης.

Αλλά θα με πεις στην Ελλάδα αυτό συνέβαινε, από όσο θυμάμαι, πάντα.

Ο υγιής ανταγωνισμός και στην πολιτική κάνει πολύ καλό στην κοινωνία. 

ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ